Lieve Mama, lieve Papa,

Laat me maar met de deur in huis vallen: ik ben jammerlijk gezakt voor mijn toets Woordenschat. Jullie hoeven niet naar de test te zoeken, hij zit op een veilige plek. Net als ik trouwens… Ik kan alvast een en ander bekennen, ik heb geschreven dat ATB ‘Automatische Trein in Beweging’ betekende en dat een TGV een ‘Trein met Grote Vertraging’ was. Het klopt, ik heb in de klas niet echt opgelet. Maar het is allemaal de schuld van Cesar, die naast me zit en die tegenwoordig echt onuitstaanbaar is. Zodra het blad voor mijn neus ligt, ben ik alles vergeten, alles. Liever dan een blanco blad in te dienen verzin ik iets, snap je… Ook al wist ik goed dat ik niet de juiste antwoorden opschreef. Als de leraar gevraagd had wat LOL betekende, had ik het antwoord geweten. Trouwens, als het jullie kan troosten, mijn klasgenoten waren dood van het lachen toen de meester mijn antwoorden hardop heeft voorgelezen (misschien lacht een schitterende loopbaan als komiek me nu toe).
Ik ken jullie, ik weet dat jullie boos zullen zijn. Dus deel ik jullie mee dat dat heel slecht voor de gezondheid is. Ik vermoed dat jullie me mijn favoriete hobby’s zullen ontzeggen. Ik denk echter niet dat ik daardoor beter zal opletten in de klas. Hebben we Papa gestraft toen hij een chocoladetaart heeft gemaakt, die echt niet te vreten was? Zou hij een betere bakker zijn geworden als je hem verboden had naar het voetbal te gaan? We weten allemaal dat dat niet klopt. Bijgevolg snap ik niet in hoe ik, door me mijn videospelletjes af te nemen, een betere leerling zou kunnen worden. Ik laat u hierover een poos nadenken.

Dikke zoen,

Jullie liefhebbende zoon

PS: Het zou kunnen dat de directrice nog opbelt over een klein meningsverschil met Cesar. Maak je maar geen zorgen, ik heb alleen zijn melktand gebroken. Die groeit wel terug…