De week is slecht begonnen, dat kun je wel zeggen: voor het eerst in mijn leven word ik op het matje geroepen bij de schooldirectrice. Nu zit ik in de gang op papa te wachten. Eindelijk is hij er.
‘Alles goed, liefje?’ vraagt hij bezorgd.
Ik knik. Ik voel me min of meer oké. Hij zou de vraag beter stellen aan meneer De Wit…
De directrice laat ons binnen in haar werkkamer. Papa neemt meteen het woord: ‘Eerst en vooral moet ik zeggen dat ik het incident erg betreur…’
De directrice onderbreekt hem onmiddellijk: ‘Ik mag hopen dat het u spijt! Maar ik hoop vooral dat ook Carmilla spijt heeft.’
Ze werpt me een strenge blik toe. Ik knik heftig en zeg: ‘O ja, mevrouw! Het spijt me heel erg!’
‘Kun je me uitleggen wat er gebeurd is?’ vraagt de directrice.
Voor ik begin, adem ik diep in: ‘Het was net na het speelkwartiertje en ik had grote honger… Meneer De Wit liep langs de rijen en toen heb ik hem…’
‘Gebeten,’ onderbreekt de directrice me.
‘Ja.’

Papa schraapt zijn keel: ‘Ik moet toegeven dat ik vanochtend vergeten ben Carmilla’s vieruurtje mee te geven… Het is in de ijskast blijven liggen. Hoe maakt meneer De Wit het?’
‘Zijn leven is niet in gevaar,’ antwoordt de directrice. ‘Hij heeft een bloedtransfusie gekregen. Hij zou er weer bovenop moeten komen.’
‘Gelukkig maar,’ zegt papa. ‘Ik hoop dat hij snel weer aan de slag kan.’
‘Ik vrees dat meneer De Wit weigert nog hier op school te komen werken, meneer. Uw dochter heeft duidelijk alle grenzen overschreden.’
Papa trekt een grimas: ‘Het was niet kwaad bedoeld, ze had alleen een hongertje…’
Maar de directrice lijkt het niet eens te zijn met hem: ‘Onze leraren zijn hier niet om gebeten te worden!’
‘Dat vind ik ook,’ antwoordt papa, ‘maar Carmilla heeft hem niet verslonden.’
De directrice sist: ‘Inderdaad, meneer De Wit had meer geluk dan de arme mevrouw Boon.’
Vanwege mevrouw Boon werd mijn vriendje Loulou vorig jaar van school gestuurd. Eigenlijk was het vooral de schuld van Loulou’s ouders, meneer en mevrouw De Boose. Ze vonden hun zoontje wat te mollig en zetten hem daarom op dieet. Resultaat: op een dag is hij bezweken, en hij heeft de juf verslonden.
‘Bent u van plan Carmilla van school te sturen?’ vraagt papa.
De directrice schudt het hoofd: ‘Ditmaal krijgt Carmilla alleen een waarschuwing. Maar bij het volgende incident zal ik minder toegeeflijk zijn.
‘Uiteraard,’ zegt papa. ‘Tot ziens, mevrouw de directrice.’
‘Tot ziens, meneer Dracula.’